کد مطلب:190873 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113
درس های این وصیت
1. همه ی ما موظفیم آنچه از مكتب اهل بیت علیهم السلام یاد می گیریم، به دیگران نیز یاد بدهیم، تا همگی در مسیر اهل بیت علیهم السلام و با آنان باشیم، كه مشروط به اطاعت و عمل نمودن است.
2. چنانچه تاكنون ملاحظه نمودید، در رأس همه ی وصایا تقوا می باشد، زیرا شرط اساسی قبولی اعمال و عبادات، تقوا است، و در قرآن مجید آمده است: (انما یتقبل الله من المتقین) [1] .
3. همیشه در مسیر صدق و صفا قرار داشتن، امانت دار بودن و اهمیت دادن به اركان نماز (مخصوصا ركوع و بالأخص سجود) ، از سفارش ها مؤكده ی ائمه علیهم السلام است؛ البته اهمیت نماز بر همگان روشن است، اما روایتی در خصوص سجده نقل می كنیم تا دلیل این تأكید ویژه مشخص گردد. پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: بهترین اعمال نزد خداوند متعال، زیاد سجده كردن است [2] .
4. یكی از نشانه های بارز مؤمن، نیكی كردن به همسایگان است، كه در این وصیت بر آن سفارش شده است. امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: به قدری پیامبر صلی الله علیه و آله سفارش به حقوق و اهمیت همسایه كرد كه گمان كردیم همسایه از همسایه ارث می برد [3] .
[ صفحه 166]
5. در برخورد با مردم - حتی آن ها كه اعتقاد به امامت اهل بیت علیهم السلام ندارند - باید طوری عمل كنیم كه دیدگاه مردم نسبت به اهل بیت علیهم السلام از روی خوش بینی باشد؛ كارهایی مانند ادای امانت، احسان و نیكی كردن، عیادت از بیماران، رفتن به تشییع جنازه ها، و ادای حقوق ارحام و بستگان، موجب خوش بینی مردم می شود.
امام صادق علیه السلام فرمود: اگر كسی به این كلمات و سفارش ها عمل نماید و اخلاق نیك داشته باشد، در میان مردم مایه ی افتخار و آبروی ما است؛ مردم می گویند این جعفری مذهب است، و این است كه مرا خوشحال و مسرور می كند، و اگر غیر این باشد، برای ما ننگ و عار است، و مایه ی اندوه ما می گردد؛ چرا كه مردم می گویند جعفر (صادق) ، آن ها را این گونه تربیت نموده است.
پس در اعمال خود بنگرید كه چگونه رفتار می كنید.
6.درس دیگری كه از این وصیت می گیریم، خوش نامی بین مردم است كه به واسطه ی صفات نیك، و رعایت حقوق مردم، امانت داری و راستگو بودن به دست می آید، و مورد اعتماد مردم قرار گرفتن، كاری پسندیده است. آری؛ اگر انسان درستكار و امین بود، به او مثال می زنند و این افراد كه به این صفات حسنه متصف هستند، از جمله صفات بارز آنان این است كه هیچ وقت راز افراد را فاش نمی كنند و در قضاوت میان افراد همیشه عادل خواهند بود، و این ها مایه ی آبرو در بین مردم، و دعای خیر امامان خواهد بود.
[ صفحه 167]
2. چنانچه تاكنون ملاحظه نمودید، در رأس همه ی وصایا تقوا می باشد، زیرا شرط اساسی قبولی اعمال و عبادات، تقوا است، و در قرآن مجید آمده است: (انما یتقبل الله من المتقین) [1] .
3. همیشه در مسیر صدق و صفا قرار داشتن، امانت دار بودن و اهمیت دادن به اركان نماز (مخصوصا ركوع و بالأخص سجود) ، از سفارش ها مؤكده ی ائمه علیهم السلام است؛ البته اهمیت نماز بر همگان روشن است، اما روایتی در خصوص سجده نقل می كنیم تا دلیل این تأكید ویژه مشخص گردد. پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: بهترین اعمال نزد خداوند متعال، زیاد سجده كردن است [2] .
4. یكی از نشانه های بارز مؤمن، نیكی كردن به همسایگان است، كه در این وصیت بر آن سفارش شده است. امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: به قدری پیامبر صلی الله علیه و آله سفارش به حقوق و اهمیت همسایه كرد كه گمان كردیم همسایه از همسایه ارث می برد [3] .
[ صفحه 166]
5. در برخورد با مردم - حتی آن ها كه اعتقاد به امامت اهل بیت علیهم السلام ندارند - باید طوری عمل كنیم كه دیدگاه مردم نسبت به اهل بیت علیهم السلام از روی خوش بینی باشد؛ كارهایی مانند ادای امانت، احسان و نیكی كردن، عیادت از بیماران، رفتن به تشییع جنازه ها، و ادای حقوق ارحام و بستگان، موجب خوش بینی مردم می شود.
امام صادق علیه السلام فرمود: اگر كسی به این كلمات و سفارش ها عمل نماید و اخلاق نیك داشته باشد، در میان مردم مایه ی افتخار و آبروی ما است؛ مردم می گویند این جعفری مذهب است، و این است كه مرا خوشحال و مسرور می كند، و اگر غیر این باشد، برای ما ننگ و عار است، و مایه ی اندوه ما می گردد؛ چرا كه مردم می گویند جعفر (صادق) ، آن ها را این گونه تربیت نموده است.
پس در اعمال خود بنگرید كه چگونه رفتار می كنید.
6.درس دیگری كه از این وصیت می گیریم، خوش نامی بین مردم است كه به واسطه ی صفات نیك، و رعایت حقوق مردم، امانت داری و راستگو بودن به دست می آید، و مورد اعتماد مردم قرار گرفتن، كاری پسندیده است. آری؛ اگر انسان درستكار و امین بود، به او مثال می زنند و این افراد كه به این صفات حسنه متصف هستند، از جمله صفات بارز آنان این است كه هیچ وقت راز افراد را فاش نمی كنند و در قضاوت میان افراد همیشه عادل خواهند بود، و این ها مایه ی آبرو در بین مردم، و دعای خیر امامان خواهد بود.
[ صفحه 167]
[1] مائده، 27.
[2] فتح الباري، ج 3، ص 16.
[3] بحارالانوار، ج 73، ص 167، ح 6.